Aktualności

Jak co roku najważniejszym wyścigiem wieńczącym sezon na Zatoce Gdańskiej jest Błękitna Wstęga Zatoki Gdańskiej organizowana przez Yacht Klub Stal Gdynia. W tym roku wyścig ten odbył się po raz 61szy, na trasie Gdynia – Sopot – Gdańsk – Gdynia. Wyścig ma charakter otwarty dla wszelkich jednostek napędzanych wiatrem. Możliwość wpisania swojego nazwiska na legendarnej już Błękitnej Wstędze zdobywa ten, kto pierwszy zamelduje się na mecie. Oczywiście nie wszystkie jachty mają możliwość nawiązania walki, np. z katamaranami, dlatego organizatorzy przewidzieli 8 klasyfikacji –  grupę dla katamaranów, 4 grupy dla jednokadłubowców, grupę dla desek (z żaglem i latawcem), osobną grupę dla jachtów mieczowych oraz klasę Timberland Nautica 450.

Co roku wyścig gromadzi około 100 jednostek – w tym roku 87. Odpowiedzialna za to na pewno była pogoda. Już od początku tygodnia wiadomo było, że wyścig będzie stać pod znakiem niskich temperatur i bardzo porywistego wiatru. Nie stało to jednak na przeszkodzie dla najbardziej wytrwałych, a w śród nich pojawiły się takie sławy jak Roman Paszke, Mateusz Kusznierewicz, Sergiey Pavlenko i Przemek Tarnacki.

W ostatni weekend, w dniach 15-16 września na Jeziorze Roś przy ośrodku Wrota Mazur rozegrano finał Pucharu Polski Jachtów Kabinowych. Zwyciężyła załoga Adama Wagnera przez zespołami Piotra Adamowicza i Doroty Dajkowskiej. Jedyna kobieta na podium tak skomentowała regaty:

Dorota Dajkowska 'PROTYM SAILING TEAM’:

Cieszę się, że mogłam uczestniczyć w tej imprezie wraz z świetną załogą w składzie Borys Celmer i Krzysiek Małecki. Rywalizacja była na wysokim poziomie. Po raz pierwszy uczestniczyłam w wyścigu flotowym z arbitrami.
Sędzią głównym regat był Sebastian Wójcikowski, pływający również jako arbiter do tego Zosia Truchanowicz i Danek Góralski. Protesty na wodzie były rozpatrywane błyskawicznie raz po raz pojawiały się czerwone flagi w górze, sądzę, że dzięki temu każdy czuł się komfortowo. Jedynie arbiter Danek skomentował, że zawsze był złej stronie trasy i u niego mało się działo. My na szczęście trzymaliśmy się raczej z przodu całej stawki i nie mieliśmy wielu okazji korzystać ze wsparcia arbitrów. Jednak w którymś biegu po nieudanym starcie wyciągaliśmy się na 7 miejsce z samego końca i właśnie wtedy sama użyłam flagi na dolnej boi… Miałam też okazję obserwować sytuacje, które kończyły się anulowaniem protestu czyli zieloną flagą w górze.  Sama też otrzymałam 3 punkty karne po pierwszym biegu od sędziego głównego, za nieprzepisowe wyciąganie miecza… takie moje małe niedopatrzenie ważnego punktu w instrukcji żeglugi ;D

Do tego organizacja sportowa była bardzo sprawna. Pływaliśmy po 2 wyścigi na jednym jachcie następnie przesiadaliśmy się na kolejny numer.  Sprzęt przygotowany był równy i rywalizacja była uczciwa! Było może kilka spraw technicznych w tym powyginany bom, ale dzięki dużej ilości motorówek na wodzie sprzęt był błyskawicznie wymieniony.

System przesiadkowy wychodził sprawnie, dzięki czemu nie była nawet czasu na odpoczynek między biegami. Po pierwszy udanych 3 wyścigach, zaczęło silniej wiać i nam – lekkiej załodze zdecydowanie ciężej było zbalastować jacht. Mimo silniejszego wiatru udało nam się w miarę równo pływać i utrzymaliśmy się po 8 biegach na 3 miejscu. Zmiana warunków przyszła wraz z ochłodzeniem i po wyczerpujących wyścigach większość załóg była już przemęczona. Za to po krótkiej regeneracji i grillowej kolacji wszelkie zmęczenie zniknęło a atmosfera na lądzie była wyśmienita i ciągnęła się do późnych godzin wieczornych. Do tego wieczorem w pobliżu domków ośrodka położonych tuż przy lesie można było z oddali usłyszeć niesamowite ryczenie jelenia, co tylko potwierdza magię naszych pięknych Mazur. Podsłuchiwanie tego okresu godowego jeleni okazało się niezapomnianym przeżyciem dla niektórych z nas.

Niedziela nie obradowała nas odpowiednim wiatrem jednak rozpoczęliśmy od startu w żółwim tempie i po chwili przerwaniem biegu… W miłej atmosferze na wodzie czekaliśmy na lepsze warunki… Flauta pozwoliła prowadzić rozmowy miedzy załogami na duże odległości dzięki czemu temu na wodzie było bardzo wesoło. Po pewnym czasie komisja wywiesiła flagę AP…. Ku radości części załóg zaczęły się klarowania i łapanie holu. My byliśmy na wesołym holu Omega Buster pod dowództwem Stasia Kasprzaka i w towarzystwie kibiców. W trakcie klarowania okazało się że nikt nie dopatrzyliśmy się flagi H… w trakcie spływania komisji na ląd pojawił się wiatr i padła jednak decyzja o przestawieniu trasy…a nie spłynięciu… Więc znów stawianie żagli i czekanie … Ten zefirek nie okazał się wystarczający i po kolejnej godzinie doczekaliśmy się flagi AP nad A, wtedy wszystkie jachty w wesołej atmosferze na holu popłynęły do portu.
O całej klasyfikacji zadecydował więc pierwszy dzień z czego najmniej cieszył się Ryszard Osmański (4miejsce z 3 punktami straty), który czekał na możliwość chociaż jednego startu i zmierzenia się raz jeszcze z naszą załogą. Przyspieszone zakończenie odbyło się sprawnie i było bardzo sympatyczne. Puchary stworzone z kawałków bomu każdemu się bardzo podobały i stwierdziliśmy że jak sobie je zespawamy to będzie to najbardziej kolorowy bom na wodzie. Raz jeszcze wszystkim dziękuję za świetną zabawę. Mam nadzieję, pościągać się w PPJK również za rok 🙂

Poniżej oficjalne wyniki finału PPJK: